Cześć i miłość dla Maryi, Matki Boga, przenikała osobowość Matki Kolumby od najmłodszych lat. Już jako mała dziewczynka szczególnie ukochała modlitwę różańcową. W młodości zapisała się do Wiecznego Różańca i zobowiązała się, że 13 maja każdego roku będzie modlić się na różańcu od godziny 22.00 do 23.00 (Rok ma 8760 godzin. Wieczny Różaniec polegał na tym, że chętny wybierał sobie jedną godzinę z całego roku, w czasie której modlił się na różańcu. Po pewnych modyfikacjach Wieczny Różaniec przybrał postać dzisiejszego Żywego Różańca).
Po wstąpieniu do Zakonu Matka Kolumba z radością czciła Królową Różańca świętego i właśnie za pośrednictwem różańca szerzyła kult Maryi wśród wszystkich, z którymi żyła. Dla Matki Kolumby modlitwa różańcowa była niezawodnym sposobem wypraszania wszelkich potrzebnych łask i skarbów duchowych. Dlatego praktykowała odmawianie przynajmniej jednej części różańca świętego dziennie.
Matce Kolumbie podczas odmawiania różańca zawsze towarzyszyła jakaś intencja, a szczególnie modliła się za grzeszników.
Odmawiając różaniec Matka Kolumba łączyła się przez Maryję z Jej Synem, i w Nich odnajdywała źródło męstwa i siły do zwalczania pokus. Matka Kolumba widziała w Maryi tę, która pomaga człowiekowi przezwyciężać szatana, więc modlitwa różańcowa stała się dla niej skutecznym orężem w walce przeciw wszelkiemu złu.