Matkę Kolumbę odznaczało umiłowanie modlitwy, która przenikała całe jej życie. Jej dusza, prawdziwie oddana Bogu, odczuwała skłonność do modlitwy w milczeniu, by się z Nim zjednoczyć, oddawać Mu cześć, przepraszać za grzechy swoje i innych, dziękować za otrzymane łaski i spełniać Jego wolę. Centrum jej życia modlitewnego stanowiło nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i do Matki Bożej.
Matka Kolumba oddawała się modlitwie nie tylko podczas ćwiczeń duchowych odprawianych w klasztornej kaplicy, ale także podczas wszelkich zajęć, jakie podejmowała w ciągu całego dnia. Modlitwa towarzyszyła jej przy porannym wstawaniu, posiłkach, pracy i przy udawaniu się na spoczynek. Omadlała wszystkie wydarzenia dotyczące jej życia osobistego, a także Zgromadzenia i całego Kościoła. Jej serce i myśli zawsze były obecne przy umiłowanym Bogu.