Błogosławiony Henryk Suzo

Ten czternastowieczny mistyk, znany przede wszystkim z dzieła Księga mądrości przedwiecznej, urodził się około 1300 roku w Niemczech. Jako trzynastolatek rozpoczął formację w klasztorze dominikańskim w Konstancji, ale początkowo bardzo słabo angażował się w życie zakonne. Sytuacja ta uległa zmianie, gdy pewnego razu, w trakcie klasztornego posiłku, Henryk usłyszał czytany przez lektora fragment Księgi Mądrości. Usłyszane słowo rozbudziło w jego sercu głęboką i trwałą chęć nawrócenia. Przez kolejne dwadzieścia dwa lata praktykował bardzo surowe umartwienia. Kolejnym etapem jego oczyszczania duchowego były doznawane głębokie oschłości wewnętrzne, posądzenia i pomówienia ze strony współbraci i przyjaciół. Te doświadczenia nie tylko go nie złamały, ale umocniły jeszcze jego wiarę i pogłębiły pragnienie głoszenia Słowa Bożego. W ikonografii, także tej z Dokumentu Agregacji, przedstawiany jest z monogramem I.H.S. na piersi. Henryk, wiedziony ogromną miłością do Imienia Jezus, przy użyciu ostrego nożyka wygrawerował sobie ten monogram nad sercem. Zamarł w opinii świętości 25 stycznia 1365 roku w dominikańskim konwencie w Ulm. Chociaż otaczany był nieprzerwanym kultem, to na oficjalne potwierdzenie świętości jego życia przyszło czekać dominikanom do 16 kwietnia 1831 roku, kiedy to do chwały ołtarzy wyniósł go papież Grzegorz XVI.