Moc modlitwy - dziś

20 listopad 2015

Matko Kolumbo dziękuję Ci za uproszenie łaski powrotu do pełni zdrowia dla ks. Edwarda.

Lidia






Kwiecień 2015

Matko Kolumbo,
Dziękuję za wstawiennictwo do Boga i Maryi! Moja Synowa Ania jest w ciąży. Syn Grzegorz, Ania i my – Dziadkowie, dziękujemy Tobie za wszystko. Boże, jakże się cieszymy! Wymodliliśmy za Twoją pomocą dzieciątko, a wierzymy, że będzie i następne, tak jak przy bramie Twojego klasztoru, gdzie jesteś z dwójką dzieci.

B.G.






Marzec – kwiecień 2015r.

Droga Matko!
Bardzo dziękuję za CUD NARODZIN i ciągłą opiekę nad Anastazją, proszę o łaskę wybłagania jej całkowitego uzdrowienia! (…)

Twoja córka






Sanok, 27 lutego 2014 r.

Witam. Chciałbym poinformować o otrzymanych łaskach po modlitwie półtorarocznej do Sługi Bożej Matki Kolumby Białeckiej Założycielki Sióstr św. Dominika.

Modliłem się o rzucenie palenia tytoniu – byłem strasznie tym paleniem owładnięty. Paliłem dwie i pół paczki dziennie przez około 13 lat. Pewnego dnia znalazłem w książeczce z Pierwszej Komunii św. obrazek Sługi Bożej Matki Kolumby Białeckiej i postanowiłem się modlić o uwolnienie od tytoniu. Sama książeczka, w której znalazłem obrazek Sługi Bożej odnalazła się po 25 latach od zaginięcia w kościele św. Józefa Robotnika w Ustrzykach Dolnych.

Szczęść Boże,
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus
Mariusz Zbierak






Bukowiec, 4 lutego 2014 r.

Drogie Siostry!

Pragnę serdecznie podziękować Założycielce Zgromadzenia Sióstr Dominikanek, Słudze Bożej Matce Kolumbie Białeckiej, za uzdrowienie mojego męża Kazimierza.

Mąż choruje od dłuższego czasu. Jest po operacji nerki, zachorował na cukrzycę. Od października 2013 r. zaczął mieć okropne duszności, cukier po prostu szalał albo spadał tak, że mąż zasypiał, albo szedł w górę. Kłopoty z oddychaniem były tak duże, że mąż się dusił. Nie mógł spać, ruszać się, każdy ruch sprawiał ból i nasilenie duszności. Przebywał w szpitalu kilkakrotnie, praktycznie cały czas i w Sanoku i w Lesku. Ja ciągle modliłam się o zdrowie męża. Przełom nastąpił teraz w styczniu 2014 r. Być może zmiana leków wpłynęła na taką poprawę stanu zdrowia. Ja jednak uważam, że to cud wyproszony za przyczyną Sługi Bożej Matki Kolumby. Obecnie mąż przebywa w domu. Normalnie oddycha, cukier się ustabilizował. Cały czas zażywa leki i cieszy się każdym dniem przeżytym normalnie bez duszności.

Pragnę również nadmienić, iż Matkę Kolumbę proszę również o cud uzdrowienia mojej wnuczki Jagody, która cierpi na rdzeniowy zanik mięśni SMA III. Jest to choroba genetyczna i nie ma na nią leku. Jedynie Pan Bóg może ją uzdrowić. Ja głęboko wierzę, że i w tym przypadku Matka Kolumba działa, gdyż dziecko ciągle samo chodzi, choroba w ogóle nie postępuje. Córka ją cały czas rehabilituje i to na pewno przynosi efekty. Ale modlitwa i zaufanie Najlepszemu Lekarzowi Jezusowi i orędownictwo Sługi Bożej Matki Kolumby Białeckiej więcej znaczy, niż wszystko inne.

Jeszcze raz dziękuję i serdecznie pozdrawiam. Pozostaję z nadzieją, że Pan Bóg obdarzy mnie jeszcze wieloma łaskami za przyczyną Sługi Bożej Matki Kolumby Białeckiej.

Z wyrazami szacunku i modlitwą
Olga Paszkowska






Listopad 2013 r.

Droga Siostro Beniamino i wszystkie Siostry!

Z całego serca dziękujemy za Waszą modlitwę i wstawiennictwo u Matki Kolumby Białeckiej w tym szczególnie trudnym dla nas okresie walki z chorobą nowotworową.

Dziś, z perspektywy czasu widzimy, jak wielką łaską otaczał nas Pan w chwilach, które po ludzku rzecz biorąc, wydawały się być samą tylko ciemnością. Nie mamy cienia wątpliwości, że modlitwa Sióstr i wstawiennictwo Matki Kolumby Białeckiej u Boga pozwoliło nam wytrwać w zaufaniu Bogu i cieszyć się z powrotu do zdrowia Bartka.

Pozostajemy wdzięczni, zapewniając jednocześnie o naszej za Siostry modlitwie.

Alicja i Bartosz Rosłanowie wraz z dziećmi.






16 października 2012 r.

Do Sióstr Dominikanek Matki Kolumby (Białeckiej)

Mam na imię Shawn Egan. W roku 2011, w Środę Popielcową podczas ścinania drzewa uległem wypadkowi i doznałem poważnego uszkodzenia rdzenia kręgów. Zostałem sparaliżowany od ramion w dół. Nie byłem w stanie sam oddychać, więc podłączono mi respirator. Lekarze orzekli, że nigdy nie będę w stanie sam oddychać z powodu całkowitego uszkodzenia membrany (cienka elastyczna przegroda między dwoma ośrodkami).

Podczas Wielkiego Postu w roku 2012, s.Joachima zaproponowała odprawienie nowenny przez przyczynę Sługi Bożej Matki Kolumby (Białeckiej) o łaskę uzdrowienia dla mnie. W tej nowennie brały udział Siostry Dominikanki i nasza parafia. Chcę poinformować, że w ciągu kilku miesięcy od Wielkanocy nastąpiła poprawa mojego zdrowia. Stałem się bardziej silny i mogę oddychać 24 godziny o własnych siłach. (wentylator odłączono 8 VIII; wcześniej odłączono respirator).

Uważam to za cud, że moja przepona pracuje teraz o własnych siłach. Jeśli będę nadal oddychał tak dobrze, to mój lekarz powiedział, że przed Bożym Narodzeniem zostanie całkowicie usunięta rurka z tchawicy. (Rurkę pozostawiono tylko na wypadek jakichś zmian w drogach oddechowych). Moje ramiona również stają się coraz mocniejsze. Wprawdzie od początku mogłem trochę ruszać moim lewym ramieniem, teraz jednak moje ramię jest tak mocne, że mogę operować moim elektrycznym wózkiem. Moją nadzieją jest, że dzięki modlitwom będę mógł pewnego dnia chodzić ponownie.

Bardzo dziękuję wszystkim za modlitwę i wsparcie

Z najszczerszą wdzięcznością,
Shawn Egan


Serdecznie dziękuję za Twoje, Kochana Matko Kolumbo, wstawiennictwo u Boga i wyproszenie łask potrzebnych dla pana Egan Shawn z USA. Dziękuję Ci, Matko, w imieniu jego samego i jego rodziny za łaskę uzdrowienia fizycznego, tak, że nie musi on oddychać za pomocą tuby, ale już samodzielnie. Prosimy Cię, Matko, o jego całkowite uzdrowienie z paraliżu powypadkowego.

Wdzięczna za Twoją, Matko Kolumbo, miłość do nas.
s.Joachima Celińska OP






Kamesznica, październik 2012 r.

Szanowna Matko Generalna!

Chciałabym dać świadectwo działania, siły modlitwy i zawierzenia Panu Jezusowi i Matce Najświętszej Niepokalanej w życiu mojej rodziny wobec wypadku, jakiego doświadczyła moja synowa Anna.

W dniu 15 lipca 2009 r. (przez moje roztargnienie wcześniej podałam datę 14 lipca) podczas porządkowania na placu budowy domu, cięcia odpadów drewnianych, Ania uległa wypadkowi – pocięła lewą dłoń i nadgarstek – właściwie cały ten obszar był poszarpany, ręka wisiała dosłownie na włosku. Syn wezwał PR, ja wcześniej założyłam opatrunek (jestem pielęgniarką). Pogotowie zawiozło Anię do szpitala w Żywcu – tam była pierwsza operacja. Wszystko działo się tak szybko, kiedy Ania była już na sali operacyjnej jedno, co przyszło mi wtedy do głowy, to zawiadomić rodzinę i przyjaciół, aby się modlili o uratowanie ręki. Po jakimś czasie moja przyjaciółka Agata i koleżanka z pracy zadzwoniła, że modli się cała armia ludzi, a nade wszystko Siostry w Wielowsi koło Sandomierza. To wszystko dało mi siłę, nadzieję i ufałam, że wszystko będzie dobrze. Nazajutrz rano była też Msza św. w naszym kościółku w Grapce, był to dzień 16 lipca Św. Matki Boskiej Szkaplerznej i odpust, również modlili się ludzie z naszej parafii. Głęboko wierzę w to, że dzięki tym modlitwom i wstawiennictwu Siostry Kolumby moja synowa ma dzisiaj sprawną rękę. W tym roku w kwietniu urodziła synka Kacperka, wcześniaka – ale wszystko jest dobrze, dziecko rozwija się prawidłowo. Oczywiście Ania przeszła jeszcze kilka operacji w szpitalu w Piekarach Śląskich, zawsze wtedy prosiłam o modlitwy Siostry w Wielowsi oraz modliłam się o wstawiennictwo Matki Kolumby. Wierzę, że zostaliśmy wysłuchani przez Matkę Bożą i Pana Jezusa, i że ta ręka jest sprawna w takim stopniu, to cud od Boga.

Chcę przez ten list dać świadectwo działania Łaski Bożej oraz serdecznie podziękować Siostrom z Wielowsi za wszystkie modlitwy i życzyć dużo Łask Bożych i opieki Matki Bożej Niepokalanej. Dzięki tym wydarzeniom poznałam siostrę Beatę, która całym sercem mnie wspierała i nadal wspiera w modlitwach. Od siostry Beaty dostałam dużo obrazków Matki Kolumby oraz obrazów Matki Najświętszej Niepokalanej, które rozdałam różnym ludziom, aby się modlili.

Z poważaniem
Maria Śleziak






Poznań, październik 2010 r.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Świadectwo uleczenia za pośrednictwem

Sługi Bożej Matki Kolumby Białeckiej.

W roku 2008 rozbolały mnie strasznie kolana. Żeby pójść do lekarza byłam oporna. Bardziej wierzę Bogu – Lekarzowi, no i ofiarowywałam ból za moje grzechy.

Kiedyś byłam w którymś z Kościołów i wzięłam zdjęcie – obrazek z Matką Kolumbą. Ale jak włożyłam, tak tam był. Gdy któregoś dnia szłam ulicą do kościoła, a właściwie kuśtykałam, a łzy płynęły z bólu, sięgnęłam do kieszeni. Wyjęłam zmięty obrazek. Chciałam podrzeć i wyrzucić. Ale pomyślałam: świętych do kosza! Zobaczę w domu, kto to jest.

I zwróciłam się o pomoc do Matki Białeckiej. Przykładałam obrazek do kolan. Po kilku dniach, bez ingerencji lekarza, ból ustąpił i zaczęłam normalnie chodzić. Do dzisiaj modlę się przez wstawiennictwo tej kochanej Sługi Bożej – Matki Białeckiej. Niestety nie mogę tego potwierdzić zeznaniem lekarskim, ale w imię Boga, mówię, że to prawda, co napisałam. Muszę tylko dowiedzieć się więcej o tej Kochanej osobie, o jej życiu.

Pozdrawiam całe Zgromadzenie Sióstr św. Dominika.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

Krystyna Kolwicz






Lipiec 2007 r.

Dziękuję za dar spowiedzi mojej mamy!





16 listopada 2006 r.

Dziękuję Ci, Matko, za wstawiennictwo u Najjaśniejszej Panienki i wysłuchanie próśb moich o pomyślną operację córki mojej Anny.

Proszę o dalszą opiekę nad nią.

Henryk






24 kwietnia 2005 r.

Kochana Matko Kolumbo!

Dziękuję Ci za wstawiennictwo u Jezusa w sprawie operacji Igi i Wielkanocnej spowiedzi świętej Aleksandra i Ewy. Proszę Cię o łaskę nawrócenia dla Zdzisława i odzyskanie wzroku dla Igi.

Twoja córka
Alicja






5 lutego 2005 r.

Dziękuję, że byłaś, Matko, obecna przy śmierci Franciszka, umierał tak spokojnie.





Pragnę serdecznie podziękować Matce Kolumbie!

Przybyłem tu w zeszłym roku 9 sierpnia udręczony problemem studiów i brakiem pomysłu, jak dokończyć pracę magisterską. Po powrocie stąd wszystko poszło jak „z płatka”. Gorąco wierzę, że modlitwa spowodowała wstawiennictwo Matki Kolumby Białeckiej i mogłem spokojnie napisać pracę magisterską, za przyczyną Matki Kolumby Białeckiej. Od tego czasu czuję jej obecność w swoim życiu.

Bartłomiej Ostrowski






17 lutego 2004 r.

W dniu zakończenia Nowenny do Sługi Bożej Matki Kolumby Białeckiej o zdrowie naszego wnuka Michałka Dumy, dziękujemy w pokorze za łaski, jakie otrzymał, że może już sam oddychać bez aparatów, reaguje, mówi. Drogi oddechowe są w lepszym stanie. Ma zrobiony częściowo przeszczep skóry.

Sługo Boża Matko Kolumbo, miej Michałka w dalszej opiece, błagamy Cię dodaj mu sił i wytrwanie w tym cierpieniu.

Dziadkowie
Teresa i Andrzej Węgiel

Dziękujemy gorąco wszystkim kochanym Siostrom za wsparcie duchowe i modlitwy. Bóg zapłać!

Kochana Matko Fundatorko!

Przez Twoje dłonie, Matko Kolumbo, dziękuję Bogu za cud powrotu do zdrowia Michała Dumy. Składam dziękczynienie wraz z Michałem, uczniami naszej szkoły i gronem pedagogicznym. W tym roku znów potrzebujemy Twojego wstawiennictwa dla Gabrysi Serefin, o łaskę wyzdrowienia z powikłań poanginowych – zapalenie opon mózgowych. Matko Kolumbo, wysłuchaj modlitwy zanoszonej przez Twoje wstawiennictwo, zwłaszcza, że inicjatywa nowenny (2 – 9 II 2005) wyszła od uczniów kl. IV i V. Prosimy o zdrowie dla Gabrysi.

s.Celina Socha






23 kwietnia 2003 r.

Ukochana Matko Kolumbo!

Chcę Ci podziękować za przywrócenie mi zdrowia, które utraciłam podczas II wojny, za Twoją opiekę i Twoje wstawiennictwo u Boga, o które Cię prosiłam w pierwszych latach życia zakonnego i nie zawiodłam się, mimo upływu tylu lat. W tamtym trudnym czasie, gdy zesłabły moje siły poprosiłam Cię o pomoc. Powiedziałam wówczas, że jeśli chcesz mnie w Twoim Zgromadzeniu, to musisz mi dać zdrowie. Ty mnie wysłuchałaś, bo jesteś czułą Matką – Aniołem dobroci. Dziękuje Ci i proszę Cię o dalszą opiekę, bym sprostała oczekiwaniom Pana Boga względem mnie.

Twoja córka
s.Paula (l. 83)






22 czerwca 2003 r.

Dziękuję za opiekę i pomoc w życiu, bez której nie moglibyśmy cieszyć się naszymi dziećmi. Proszę o dalszą opiekę w życiu.

Łukasz






2 listopada 1988r.

Najdroższa nasza Matko, gorąco proszę Cię, uproś u Pana łaskę szczęśliwego macierzyństwa dla Marysi. Tobie, Matko Kolumbo, polecam też wszystkich najbliższych memu sercu. Czuwaj nad nimi i wybłagaj mi łaskę coraz wierniejszej służby Panu.

Twoja córka
s.M


21 lipca 2003 r.

Najdroższa Matko Kolumbo, dziś pragnę gorąco podziękować Ci za wysłuchanie mojej prośby z 2 listopada 1988 r. Wyprosiłaś łaskę szczęśliwego macierzyństwa dla mojej siostry Marii. Dziś Dominik i Joanna są pociechą całej rodziny. Proszę, bądź nadal dla nich Opiekunką, tak, jak jesteś dla mnie.

Twoja córka
s.M.






22 maja 2001 r.

Kochana Matko!

Dziękuję, że jestem powołana do Bożej służby właśnie w Twoim Zgromadzeniu. Dziękuję za to Zgromadzenie.

Spraw, abym wytrwała. Bym wzrastała w świętości. Abym ukochała Jezusa utajonego w Najświętszym Sakramencie oraz tradycję i charyzmat Zgromadzenia, do którego mnie powołał oraz Ciebie, najdroższa Matko. Prowadź mnie na tej trudnej, a tak pięknej drodze zakonnego życia.

Proszę Cię za moich rodziców (Ty wiesz, co im jest potrzeba). Za moją Wspólnotę – w intencji Kapituły Generalnej.

Bądź mi wzorem i przewodniczką – jak być wierną Utajonej Miłości. Jak żyć dla Jezusa w Hostii.

s.Karolina – postulantka






Czerwiec 2001 r.

Matko Kolumbo Białecka, dziękuję Ci za otrzymaną łaskę – odmianę życia naszej córki. Proszę Cię o odmianę życia, wzajemną miłość w naszych rodzinach, szczęśliwe urodzenie wnuka, świętość życia małżeńskiego, dar macierzyństwa dla Moniki i Kingi, światło Ducha Świętego w codziennym rodzinnym życiu.

Wdzięczna za otrzymaną łaskę
Urszula






13 października 2001 r.

Kochana Matko Kolumbo!

Tobie oddałam w opiekę moje dzieci wraz z ich rodzinami. Dzisiaj mam okazję serdecznie Ci za wszystkie otrzymane łaski podziękować i prosić o dalsze łaski i wstawiennictwo.

Twoja wierna czcicielka
Genowefa






S. Julia Stanisława Bakalarz, Kraków, Polska, 1999.

Podziękowanie sł. Bożej M. Kolumbie Białeckiej napisane przez s. Włodzimierę Stawarz. Dotyczy łaski powrotu do zdrowia z niezdiagnozowanej do dziś, ale bardzo ciężkiej choroby s. Julii Bakalarz – dominikanki

Podziękowanie s. Włodzimiery Stawarz

Kiedy 16 października 1999 dowiedziałam się o poważnej, choć bliżej nie zdiagnozowanej chorobie s. Julii Bakalarz, współsiostry z nowicjatu, wydawało mi się, że trzeba modlić się dla niej o łaskę powrotu do zdrowia przez przyczynę naszej błogosławionej s. Julii Rodzińskiej, po pierwsze dlatego, że to nasza świeża i na razie jedyna błogosławiona, to niech się wykaże, a po drugie, że to właśnie Jej imienniczka leży poważnie chora w szpitalu, a lekarze nie wiedzą co to za choroba.

Rozpoczęłyśmy we wspólnocie nowennę przez wstawiennictwo bł. S. Julii Rodzińskiej. Kiedy w drugiej połowie listopada stan zdrowia znowu bardzo się pogorszył i temperatura podniosła się do 40⁰ i nadal nie wiadomo było co to za choroba, doszłam do wniosku, że widocznie bł. s. Julia pragnie odstąpić Matce Kolumbie możliwość uproszenia tej łaski. Wspólnie z siostrami podjęłyśmy decyzję o rozpoczęciu nowenny 9 Mszy św. i Komunii św. oraz modlitw przez wstawiennictwo Śł. Bożej Matki Kolumby Białeckiej prosząc o łaskę całkowitego powrotu do zdrowia s. Julii. Byłyśmy wewnętrznie głęboko przekonane, że nasza Matka Kolumba wyprosi u Pana Jezusa tę łaskę. Nowenna rozpoczęła się Maszą św. w dniu odnowienia naszych ślubów zakonnych dnia 21 listopada. Wysłałam także fax do Krakowa z prośbą o włącznie się sióstr w tę nowennę i do sióstr w Mugnano. O ile było to możliwe uczestniczyłyśmy we Mszy św. odprawianej przez 9 kolejnych dni przez ks. prałata Pawła Ptasznika w tej intencji. Aktywnie, chętnie włączyły się w tę nowennę od 22 listopada nasze siostry z Mugnano.

Osobiście obiecałam naszej Matce Fundatorce, że jeżeli s. Julia powróci do zdrowia przekażę pisemne podziękowanie za tę łaskę. W ostatnim dniu nowenny otrzymałam radosne wiadomości z Krakowa, że s. Julia czuję się dość dobrze, wraca do zdrowia, ma apetyt i chociaż nadal nie postawiono diagnozy, jak wynikało z badań niebezpieczeństwo minęło. Miała pozostać jeszcze tydzień czasu w szpitalu na obserwacji. Radość nasz była i jest ogromna i chociaż dowiedziałam się, że wiele różnych osób modliło się przez przyczynę różnych świętych i błogosławionych, to jednak jestem wewnętrznie i głęboko (wprost niezachwianie) przekonana, że łaskę tę uprosiła s. Julii nasz Sł. Boża Matka Kolumba Białecka. Pragnąc wyrazić wdzięczność za łaskę powrotu do zdrowia s. Julii oraz wypełnić złożoną obietnicę składam to podziękowanie w formie pisemnej.

Dziękujemy Ci Matko Fundatorko, że nam tę łaskę wyprosiłaś!

Rzym, Luty 2000





Teresa Ziarnik, Ropczyce, Polska, 1998.

Teresa Ziarnik dziękuje za nagłe uzdrowienie z choroby kręgosłupa. Mówi o przyzywaniu pomocy w modlitwie przez przyczynę Sł. Bożej. Ze czcią przykładała obrazek sł. Bożej do miejsc chorych. Mimo, że przekazywane szczegóły sugerują znaczne emocjonalne usposobienie piszącej, nieco dewocyjną pobożność i skłonność do "nadzwyczajności", to jednak także lekarz prowadzący chorą zaświadcza o ustąpieniu dolegliwości bez stosowania środków farmakologicznych, co jest niewytłumaczalne z punktu widzenia medycznego.

Podziękowanie Teresy Ziarnik, Ropczyce 11.07.1999 r.

Ropczyce 11.07.1999 r.

Czcigodna Matko Generalna

Pragnę dać na piśmie świadectwo uzdrowienia mnie przez wstawiennictwo Sł. Bożej Matki Kolumby Białeckiej. Było to 19.06.1998 r. w godzinach popołudniowych między 17 a 18 godziną.

Wybierałam się do naszej parafii Przemienienia Pańskiego w Ropczycach, gdzie miałam prowadzić 1 godz. Czuwania z Krucjaty Wyzwolenia człowieka ze swoją grupą. Położyłam się wcześniej, aby odpocząć, syn mnie obudził i zaczęłam ubierać się do kościoła. Przy ubieraniu rajstop poczułam wielki ból w kręgosłupie, że nie mogłam ani się wyprostować ani chodzić, z bólu same łzy mi leciały, nie wiem, co to było, czy wystąpienie kręgu czy coś innego, bo już miałam coś takiego wcześniej.

Córka wezwała pogotowie. Lekarz przepisał mocne leki przeciwbólowe i dał skierowanie do poradni Neurologicznej i kazał leżeć, w ogóle nie wolno chodzić. Leżąc płakałam myśląc dlaczego akurat teraz, kiedy tak bardzo chciałam iść na to czuwanie nocne i czynnie uczestniczyć w modlitwie różańcowej o trzeźwość narodu. Nie mogłam się z tym pogodzić, że zamiast do kościoła, muszę leżeć. Kazałam córce przynieść moje książeczki, z których codziennie odprawiałam swoje modlitwy oraz różaniec… Książeczka mi się otworzyła akurat tam, gdzie miałam obrazek Sł. Bożej Matki Kolumby Białeckiej […] Poczułam w duszy coś niesamowitego, wielki spokój i radość. Wzięłam obrazek, pocałowałam ze łzami w oczach i przyłożyłam do chorych miejsc kręgosłupa, a byłam sama w domu i prosiłam, aby mnie uzdrowiła. […]

Od tego czasu uzdrowienia codziennie gorąco się modlę o zdrowie dla mnie, obiecałam Jej, że napiszę podziękowanie do Zgromadzenia i już dawno się zbierałam, ale jakoś sama nie mogłam uwierzyć w to, że jestem zdrowa i mogę pracować. Tabletki mi wtedy córka kupiła, ale dała dopiero po powrocie z czuwania nocnego. Poleżałam modląc się, wstałam nie czując żadnego bólu. Zażyłam te tabletki na noc [przeciwbólowe], ale nie były mi potrzebne. Dostałam skierowanie do neurologa, które mam do dziś i nie byłam u żadnego lekarza do dziś.

Bardzo mnie to zdziwiło, bo ostatnio wtedy wybrałam 10 zabiegów od 25.05.98 do 18.06.98. Były to takie zabiegi: Ultra dźwięk na szyję, laser ale nie miałam go bo był zepsuty, i taki zabieg na plecy, nie mogę go przeczytać, a zapomniałam jak się nazywa. Bardzo mnie to zdziwiło, że 6 czerwca skończyłam zabiegi, a 19 czerwca złapało mnie tak szybko po zabiegach. Chciałam jeszcze napisać, że często co 3-4 miesiące chodziłam do lekarza i na zabiegi: Laser, masaże, parafina, ultradźwięki, wygrzewanie lampami i inne. Wszystko to było na krótko 2-3 miesiące i od nowa ból.

Teraz od 25 listopada’98 pracuję w rozlewni wód gazowanych i muszę całe 8 godzin stać i dużo dźwigać, co przy moim kręgosłupie jest niewskazane, ale żeby mieć i utrzymać pracę, muszę to wszystko robić. Często chodzę, a nawet nieraz codziennie do kościoła i modlę się o zdrowie. Sama nie mogę w to uwierzyć, że mogę stać, siedzieć, spać, pracować nie odczuwając bólu. Przedtem tak nie mogłam, ciągle bóle wracały. Nie mogłam stać, nawet siedzieć długo w jednej pozycji, spać też było bardzo trudno, wstawałam rano gorsza jak się położyłam. Pracuję w rozlewni na trzy zmiany, mało śpię, czego bardzo się koleżanki dziwią, że potrafię tak żyć. Bardzo bym chciała, aby Sł. Boża Matka Kolumba była jak najszybciej beatyfikowana. […] Minął już rok w czerwcu 19.06.99 jak nie byłam u żadnego lekarza, dla mnie jest to cud.

Teresa Ziarnik






Wielowieś, Polska, 1997.

Podziękowanie za oddalenie klęski powodzi poważnie zagrażającej Wielowsi zostało wpisane w Księdze próśb i podziękowań przy sarkofagu sł. Bożej m. Kolumby Białeckiej w Wielowsi pod datą 15.07.1997.

„Proście a otrzymacie…” Boże Mocy ufających Tobie! Przyjmij dziękczynienie za wysłuchanie prośby przez wstawiennictwo Naszej Ukochanej Matki Kolumby, iż raczyłeś oddalić od nas klęskę powodzi. To dla nas widzialny znak, że masz upodobanie w ofierze życia i śmierci Sł. Bożej Matki Kolumby. Za ten znak, za ocalenie przyjmij łaskawie od nas – jako dar wdzięczności modlitwę i nasze życie, które pragniemy Tobie ofiarować.

Twoja duchowa córka wraz z siostrami wielowiejskimi. 15.07.97






Machowska Elżbieta, Gdańsk, Polska, 1996.

Elżbieta Machowska składa podziękowanie za 3 łaski otrzymane przez wstawiennictwo sł. Bożej M. Kolumby Białeckiej: 1) uratowanie przed rozpadem rodziny brata, 2) znalezienie stałej i dobrej pracy przez znajomą - wdowę, 3) sama pisząca zaświadcza, że pomimo choroby i wbrew wszelkim oczekiwaniom wróciła do swojej pracy.

Gdańsk 10 czerwiec 1996 r.

Niniejszym pragnę poinformować o otrzymanych łaskach za wstawiennictwem Sł. Bożej Matki Kolumby Białeckiej:

1. W 1994 roku w mojej parafii pod wezwaniem św. Maksymiliana Kolbego gościły Siostry Dominikanki. Od nich dowiedziałam się o Matce Kolumbie Białeckiej. W tym czasie rodzina mojego brata przeżywała ogromny kryzys. Brat chciał opuścić rodzinę dla innej kobiety. Zaczęłam modlić się o Jej wstawiennictwo u Boga i zostałam wysłuchana. Rodzina brata nie rozpadła się.

2. W tym roku moja znajoma (wdowa – 48 lat, matka 2 dzieci) straciła pracę. Bezskutecznie poszukiwała jakiegokolwiek zajęcia. Po tygodniu moich modlitw za wstawiennictwem Matki Kolumby otrzymała dobrą, stałą pracę. Jest szczęśliwa, a ja cieszę się z nią.

3. Od 18 miesięcy przebywałam na zwolnieniu lekarskim (masywne wypadnięcie jądra miażdżystego do kanału korzeniowego). Przed chorobą pracowałam w prywatnym zakładzie, gdzie bardzo niemile patrzy się na zwolnienia krótkie, nie mówiąc już o takim długim. Wydawało się, że nie mam jakichkolwiek szans na powrót do pracy, za którą bardzo tęskniłam. Wbrew zdrowej logice zaczęłam modlić się o powrót do pracy i oto niespodziewanie zadzwonił mój dyrektor i zaproponował mi pracę. Wróciłam do swoich koleżanek, pracuję na pół etatu, bo na więcej nie pozwala mi mój stan zdrowia. Przed chorobą pracowałam na zmiany, teraz pozwolono mi przychodzić tylko na 1- zmianę.

Jestem głęboko przekonana, że rzeczy o których napisałam nie dokonały się samoistnie, ale otrzymałam te łaski od Boga za wstawiennictwem Sługi Bożej Matki Kolumby Białeckiej, którą nazywam „Moją Świętą”.

Elżbieta Machowska






Bernadetta Czyżycka, Tarnobrzeg, Polska, 1993.

Matka dziecka, Helena Czyżycka dziękuje za przeżycie i powrót do zdrowia 7-letniej córki Bernadetty, która w bardzo ciężkim stanie była operowana na wyrostek i rozlane zapalenie otrzewnej. Po operacji dawano słabe nadzieje na życie. Modliła się rodzina i siostry dominikanki w Wielowsi przez wstawiennictwo m. Kolumby.

List Heleny Czyżyckiej, Tarnobrzeg 1.09.1998 r.

Tarnobrzeg 1 wrzesień 1998 r.

Chciałam podać świadectwo z mojego życia, dokładnie mojej córki Bernadetty Czyżyckiej. W 1993 roku, będąc w wieku przedszkolnym zachorowała szybko i ciężko (wyrostek robaczkowy + zapalenie otrzewnej). Może nie wydawałoby się tak tragicznie, gdyby nie fakt, iż lekarze zlekceważyli rozpoznanie choroby, odbijając pacjentkę od jednego lekarza do drugiego, przez co choroba nasilała się z każdą godziną.

W końcu, po dwóch dobach pobytu na oddziale dziecięcym, zastałam dziecko całe żółte. Zrobiłam wielki szum. Rozmawiałam z lekarzem dyżurnym spokojnie, ale stanowczo, tak jakbym go znała bardzo dawno skądinąd. Przyznam, iż ujęłam lekarza swoim zachowaniem. [Poprosił] abym zgłosiła się za dwie godziny do szpitala to sytuacja się wyjaśni. W drodze do domu zamówiłam Mszę św. w Klasztorze Ojców Dominikanów w Tarnobrzegu, którą Ojciec odprawił na drugi dzień z rana w kaplicy szpitalnej w Tarnobrzegu. Przyszłam z mężem po upływie 2,5 godziny, a to było już po operacji.

Pozwolono nam nawet zobaczyć dziecko podłączone do kroplówki w stanie uśpienia ponarkozowego. Lekarz obecny przy operacji stwierdził jednoznacznie – ciężki przypadek, gdzie jelita musiały być płukane w miednicy (tyle było ropy), jednym słowem, dziecko było przetrzymane (brak zainteresowania przy wolnej sobocie). „Musimy czekać” – mówił dalej „dwie lub trzy doby, jeśli to przetrzyma, to coś z niej będzie”.

Powiadomiłam telefonicznie moją mamę w Wielowsi i zaraz pobiegła do furty klasztornej do Sióstr Dominikanek prosząc o modlitwę. Siostra […] przyobiecała pomodlić się wraz z innymi siostrami na różańcu do Matki Kolumby Białeckiej.

Po wielkim staraniu lekarzy i dzięki dobrej opiece, dziecko pomału przychodziło do siebie. Podczas codziennego wywiadu – wizyty z lekarzem prowadzącym jedno słyszałam zdanie „przypadek ciężki, – ale nie trzeba tracić nadziei”. Wręczano mi bardzo drogie recepty, na które „nie szła’, bo w ogóle dziecko jest przeantybiotykowane od małego.

Z ust naszego domu, w zasięgu krewnych i znajomych nie schodziła modlitwa różańcowa. Z każdym dniem, powoli córka przychodziła do siebie. Po 3 tygodniach została wypisana do domu. Po wyjściu ze szpitala moja mama powtórnie dziękując poprosiła o modlitwę dziękczynną Sióstr Dominikanek.

Dzisiaj Bernadetta jest już w 6 klasie Szkoły Podstawowej. Jest najlepszą uczennicą. Jestem, z niej dumna i zawsze Panu Bogu dziękując za uratowanie, proszę zarazem o dobre wychowanie. Muszę się przyznać, że po sześciu latach leczenia, przyszedł na świat syn Mateusz, po nim Bernadka. Dlatego też temat dzieci jest mi bardzo bliski i czuły.

Kończąc, nigdy nie zapominam prosić o wstawiennictwo Siostry Kolumby, aby uprosiła u Boga łaskę zdrowia i siły, abyśmy mogli jeszcze wychować nasze uproszone dzieci. […]

Z poszanowaniem
Czyżycka






Łucja Narolska, Troy, USA, 1992.

S. Izabela Rudnicka wpisała w Księdze próśb i podziękowań w Wielowsi podziękowanie za łaskę uzdrowienia s. Łucji Narolskiej. Zachorowała ciężko 17.07.1992 r.- skrzep w płucach i przebywała w szpitalu w USA w bardzo ciężkim stanie, nieprzytomna przez prawie dwa tygodnie, podtrzymywana na aparaturze. Modliło się całe Zgromadzenie prosząc przez przyczynę sł. Bożej o łaskę jej zdrowia. Opinia lekarza jest niezwykle ogólnikowa, podczas gdy w ustnej informacji przekazywanej siostrom w czasie trwania choroby przygotowywano, że w momencie odłączenia chorej od aparatury najprawdopodobniej nastąpi zgon

a) Podziękowanie s. Izabeli Rudnickiej 16.04.1994

Dziękuję Ci serdecznie za Twoje skuteczne orędownictwo u Jezusa przez Serce Matki Niepokalanej, w przywróceniu życia i zdrowia Siostrze naszego Zgromadzenia, S.M. Łucji Narolskiej. Ufałam nawet wtedy, gdy wszyscy, a nawet lekarze nie dawali zbytniej szansy życia pacjentce mimo zastosowania najnowszych środków techniki lekarskiej wysoko stojącej za granicą.

Wielka i nadspodziewana była ich radość, gdy chora po kilkunastu dniach nieprzytomności pod aparaturą, po jej odjęciu dała oznaki życia, oraz sprawności fizycznej i umysłowej. Matko Kolumbo Czcicielko Jezusa Eucharystycznego, wyprosiłaś tę łaskę, aby pobudzić i ożywić w nas jeszcze większą miłość i cześć do tej Tajemnicy Ołtarza. Jezus w Hostii nie odmówił tej łaski, by przybliżyć Ci chwałę Ołtarza, o co błagamy.

Dziś z Tobą Matko dziękujemy, cześć Mu i chwała!

Wielowieś 16.04.1994

S.M. Izabela Rudnicka

b) Oświadczenie s. Julii Stanisławy Bakalarz, Rzym 8.06.2000

Podczas trwania choroby s. Łucji Narolskiej odbierałam telefon od sióstr dominikanek z USA (nie pamiętam, czy telefonowała przełożona prowincjalna czy lokalna), w którym siostry chciały skontaktować się z przełożoną generalną w sprawie miejsca ewentualnego pochówku s. Łucji. Z powodu nieobecności przełożonej generalnej, proszono mnie o przekazanie informacji o krytycznym stanie zdrowia Siostry Łucji. O ile pamiętam, następnego dnia lub w najbliższym czasie miało nastąpić odłączenie jej od aparatury wspomagającej, a jak oceniali i przekazywali lekarze, organizm sam nie podejmował pracy. Spodziewano się, że może nastąpić zgon.

Z późniejszego przekazu już przez pośrednictwo Sióstr w Polsce wiemy, że po odłączeniu, wbrew temu czego spodziewano się, organizm zaczął pracować i siostra, w niezbyt długim czasie mogła opuścić szpital.

S. Julia Stanisława Bakalarz OP

c) Z Kroniki domu zakonnego w Warszawie (przytoczone fragmenty dotyczą s. Łucji i jej choroby).

2 sierpień[…] Siostra Izabela wierzy, że s. Łucja wróci do zdrowia […]. Wiarę swą opiera na wstawiennictwu Matki Kolumby Białeckiej, sługi Bożej.

4 sierpień 1992 – rekolekcje w Krakowie trwają. Dziś s. definitorka Beata po przyjeździe z Warszawy przywiozła list od Matki prowincjalnej z USA ze wzruszającą wiadomością, która została odczytana w refektarzu w czasie obiadu: Siostra Łucja po zdjęciu aparatury, po 10 dniach nieprzytomności w szpitalu w USA odzyskała całkowitą przytomność. Wszystko dzieje się ku wielkiemu zadziwieniu lekarzy, że przeżyła tyle dni i oznaki wszelkie rokują nadzieję powrotu do życia i do zdrowia! Z oczu s. Izabeli płynęły łzy wdzięczności. Wierzyła w całej beznadziejności nawet w cud, który Bóg mocen jest dać na pokorną prośbę Służebnicy swojej Matki Kolumby Białeckiej. A Matkę Kolumbę błagała, by nie dla Jej chwały, ale chwały większej Jezusa Eucharystycznego i szerzenia Jego czci tę łaskę wyprosiła.

28 październik Dzień powrotu s. przełożonej Łucji z USA! Przywiozła ją s. Olimpia. […] Radość i wdzięczność Bogu nie ma granic! Pokorna Sługo Boża Matko Kolumbo Białecka, dzięki Ci!

29 październik 1992 Siostra przełożona Łucja z s. Olimpią udały się do P. Doktor Elżbiety Małkowskiej. Wszyscy są zdania, że odzyskane życie to wyższą siła Boża.





Danuta Dębińska, Chorzów, Polska, 1992.

Danuta Dębińska z Chorzowa, matka samotnie wychowująca dziecko, znalazła się w dramatycznej sytuacji finansowej - bez środków do życia. Dziękuje za "cud" znalezienia "doskonałej pracy" siódmego dnia po odmówieniu modlitwy przez wstawiennictwo Matki Kolumby Białeckiej.

Podziękowanie Danuty Dębińskiej z Chorzowa, 22.09.1992

Chciałabym serdecznie podziękować Matce Kolumbie Białeckiej za wstawiennictwo i modlitwę do Boga, czym pomogła mi bardzo i wierzę głęboko w to, że dzięki Jej modlitwom, moje kłopoty się skończyły.

Mianowicie w lipcu br. znalazłam się w tragicznej dla mnie sytuacji – straciłam pracę. A jestem matką samotnie wychowującą dziecko – córka w wieku 8 lat – i utrzymujemy się tylko z pracy moich rąk. Pomimo wielu intensywnych poszukiwań przez cały miesiąc lipiec i niemalże cały sierpień nie mogłam znaleźć żadnego zatrudnienia. Kiedy zupełnie zrezygnowana i załamana, a także już głodna( skończyły mi się już wszystkie środki do życia) wstąpiłam pewnego popołudnia do Kościoła Wniebowstąpienia Najświętszej Maryi Panny w Chorzowie-Batorym, aby w spokoju się pomodlić, znalazłam tam obrazek z podobizną Matki Kolumby Białeckiej. Wzięłam jeden i w domu pomodliłam się i poprosiłam Matkę Kolumbę o pomoc.

I proszę sobie wyobrazić, że w ciągu 7 dni od tego momentu znalazłam wręcz doskonałą pracę, z której jestem bardzo zadowolona. A więc już nie muszę się martwić o swoją i dziecka egzystencję. Był to dla mnie prawdziwy cud. Jestem ogromnie wdzięczna Panu Bogu i Matce Kolumbie za okazaną łaskę. Sprawiła Ona, że mogę spokojnie pracować i żyć, i mam nadzieję, że w tych trudnych czasach, przynajmniej przez jakiś czas nie będę musiała martwić się o przyszłość moją i mojej córki.[…]

Serdecznie Bóg zapłać i Szczęść Boże
Danuta Dębińska






Agata Ożga, Rakszawa, Polska, 1992,1993.

Agata Ożga opisuje swoją chorobę, dziękuje za łaskę powrotu do zdrowia i dar upragnionego macierzyństwa oraz za szczęśliwą operacja wodonercza u syna Damiana. Jest przekonana że łaski te otrzymała przez wstawiennictwo sł. Bożej Matki Kolumby. Ufa jej dalszej opiece.

List Agaty Ożga, Rakszawa 5.01.1992

Rakszawa 5.01.1992 r.

[…] W ubiegłym roku, tj. w styczniu 1991, zaczęła się moja choroba, leczyłam się do maja, ale bez skutku. Dostałam skierowanie do szpitala na operację. Nie bardzo godząc się z tym, zmieniłam lekarza niby na lepszego, lecz także i droższego, z nadzieją na wyleczenie się. W tamtym czasie mogłam pozwolić sobie jeszcze na ten luksus, gdyż pracowałam, a teraz jestem na bezrobociu. Po kilku miesiącach okazało się, że operacja jest nieunikniona, a wręcz konieczna. Był to ropień zwany cystą, a wraz z nim usunięto mi lewy jajnik. Co z początku trochę mnie załamywało. Całą nadzieję pokładałam jeszcze w prawym. Operację tę przeszłam 29.08.1991 roku.

W święta Bożego Narodzenia nie czułam się już najlepiej. Po wizycie u lekarza okazało się, że w prawym jajniku jest to samo, co w lewym, tylko nieco mniejsze. Nie wiem co teraz będzie. Boje się kolejnej operacji. […] Boję się, że przekreśli to moje macierzyństwo, którego tak bardzo pragniemy z mężem. Pragnę zaufać Bogu, że nie sprawi mego życia smutnym, że będę zdrowa i może będę jeszcze mogła urodzić dziecko. Proszę o wstawiennictwo Matkę Najświętszą i Służebnicę Bożą Matkę Kolumbę.[…]

Agata Ożga

List Agaty, Rakszawa 11.06.1993

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Ponownie zwraca się do Sióstr z gorącą prośbą o wsparcie w modlitwie. W ubiegłym roku prosiłam o modlitwę w mojej intencji, o powrót do zdrowia i szczęśliwe macierzyństwo. Prosiłam bardzo gorąco o wstawiennictwo Sługę Bożą Matkę Kolumbę. Wszystko, o co prosiłam razem z mężem otrzymałam. Powróciłam do zdrowia i urodziłam 28.11.1992 r. synka. Radość była ogromna. Urodził się o miesiąc wcześniej, lecz po tygodniu powrócił do sił i mogliśmy wrócić do domu.

Agata Ożga






Alicja Gurdak, Tarnobrzeg, Polska, 1991.

Podziękowanie za łaskę cudownego uratowania życia córki Alicji Gurdak przez wstawiennictwo sł. Bożej Kolumby składa pisemnie matka - Zofia Bazarnik. Alicja straciła przytomność, a przewracając się uderzyła głową o ścianę korytarza. Stwierdzono pęknięcie tętniaka na mózgu. Operacja, jak się okazało krwiaka śródmózgowego w lewym płacie czołowym i podtwardówkowego nad lewą półkulą udała się szczęśliwie i nie ma żadnych powikłań. Z. Bazarnik i siostry dominikanki w klasztorze w Wielowsi specjalnie modliły się za chorą przez wstawiennictwo sł. Bożej Matki Kolumby Białeckiej i jej wstawiennictwu przypisują otrzymaną łaskę.

Podziękowanie Zofii Bazarnik, Tarnobrzeg 2.07.1991

Tarnobrzeg 2.07.1991

Treścią mojego listu jest opis choroby córki Alicji Gurdak i jej uzdrowienie z pomocą Matki Kolumby. Alicja ma lat 25 oraz trójkę małych dzieci w wieku przedszkolnym.

W listopadzie ubiegłego roku wydarzył się ten zaistniały wypadek. Pozostając w domu z najmłodszym synem straciła przytomność, przewracając się uderzyła głową o ścianę korytarza. Przez natchnienie chyba Boga mąż jej przyjechał w przerwie śniadaniowej z pracy do domu o godz. 11 i znalazł ją nieprzytomną. Natychmiast została przewieziona do szpitala w Tarnobrzegu, gdzie lekarze stwierdzili początkowe pęknięcie tętniaka i, że wyjdzie z tego, jeśli będzie miała wielkie szczęście u Boga. Ja, matka udałam się z prośbą o modlitwy za nią do Sióstr dominikanek w Wielowsi.

Po odprawieniu pierwszej Maszy świętej o godz. 17 i modlitw, córka odzyskała przytomność i nastąpiła lekka poprawa stanu zdrowia. Lekarze stwierdzili, że musi być konieczna operacja, dając jej tylko 50% szans na życie. Została przewieziona do Kliniki w Lublinie, gdzie potwierdzone zostało to samo, co w Tarnobrzegu. Też rokowali jej 50% życia, a jeśli operacja by się udała, to mogą być uszczerbki na zdrowiu, jakieś powikłania. Powikłania 95% a tylko 5% może być dobrze.

Po dokładnym badaniu, w piątym dniu pobytu w Klinice została przeprowadzona operacja o godz. 8.15, a zaraz po operacji o 13 odzyskała przytomność. Pierwsze badania przeprowadzone na drugi dzień okazały się pomyślne i już wstała z łóżka. Lekarze mówili, że miała wielkie szczęście od Boga i już po 14 dniach wróciła do domu z uśmiechem dziękując Bogu. Modlitwy codzienne zostały wysłuchane. W dniu operacji odbyła się specjalna modlitwa do Matki Kolumby, dzięki której pomocy córka przyszła cudem do zdrowia.

Przez ten list pragnę podziękować Panu Bogu za uzdrowienie mojej córki Alicji z pomocą Matki Kolumby.

Matka Zofia Bazarnik Tarnobrzeg oś. Wielowieś






Hans Witold, Szczyrzyc, Polska, 1990.

Witold Hans, lat 4, uległ ciężkiemu wypadkowi samochodowemu 16.08.1990 r., miesiąc nieprzytomny. Modlono się bardzo intensywnie przez przyczynę sł. Bożej Matki Kolumby Białeckiej. Modliły się siostry dominikanki, rodzina, dzieci szkolne, ojcowie cystersi. Wprawdzie Witold nie powrócił do całkowitego zdrowia, jest pod stałą opieką lekarza, ale uczęszcza do normalnej szkoły, ze swoimi rówieśnikami i choć jest przeciętnym uczniem, to jednak zdziwienie lekarzy i innych ludzi budzi fakt, że po tak poważnych obrażeniach mózgu i miesięcznej nieprzytomności, prawie całkowicie wrócił do zdrowia i jest normalny fizycznie i psychicznie. Zostaną przytoczone prawie w całości dokumenty związane z tą łaską uważaną przez wiele osób za nadzwyczajną.

Podziękowanie Zofii Hans, Szczyrzyc, styczeń 1991

Szczyrzyc koło Limanowej

Syn Wituś w chwili wypadku miał 4 lata. W dniu 16 sierpnia 1990 roku uległ wypadkowi, został potrącony przez samochód, w wyniku czego doznał ciężkiego urazu mózgu, co było przyczyną jego miesięcznej nieprzytomności. Był leczony w szpitalu w Limanowej, gdzie miał przeprowadzoną trepanację czaszki. Po trzech dniach został przewieziony do Instytutu Pediatrii AM w Krakowie- Prokocim. Ponieważ stan zdrowia syna nie uległ poprawie, lekarze prowadzący leczenie zdecydowali o dalszych operacjach.

W okresie trzech tygodni synek miał jeszcze dwie operacje- trepanację czaszki łącznie z założeniem zastawki. Przez cały czas, aż do chwili obecnej gorąco modliliśmy się. Modliła się cała rodzina, nasi znajomi, przyjaciele. W czasie mszy szkolnych w niedziele modliły się wraz ze wszystkimi zebranymi w kościele dzieci w Szczyrzycu. Z rozmowy z Ojcem Wincentym, który bardzo często pytał o zdrowie syna wiemy, że modlitwy i prośby do Boga płynęły codziennie rano i wieczorem na modlitwach wszystkich Ojców cystersów przebywających w Opactwie w Szczyrzycu. Gorące modlitwy zanosiły siostry Zakonne w Jodłowniku, które w swoich modlitwach oddawały życie i zdrowie syna, swojej Założycielce Słudze Bożej Matce Kolumbie Białeckiej.[…]

Modlitwy zostały wysłuchane. Po miesiącu syn zaczął odzyskiwać przytomność. Nie były to reakcje duże, ale były momenty, kiedy przez chwilą zaczął się uśmiechać, a najradośniejszy moment był wtedy, kiedy wypowiedział słowo podzielone na 2 części: ma-ma!

W rozmowach z lekarzami, kiedy syn już zaczął dobrze chodzić , mówić, bawić się, często spotykaliśmy się ze stwierdzeniem lekarzy specjalistów: „Musieliście się bardzo gorąco modlić, że syn jest po tak ciężkich obrażeniach mózgu zdrowy i w pełni prawie sprawny fizycznie”.

Znamiennym jest fakt, że kiedy u syna nastąpiła poprawa, jakaś siła również podpowiadała siostrom zakonnym ze Zgromadzenia dominikanek, że ich modlitwy zostały wysłuchane za przyczyną ich Założycielki Matki Kolumby Białeckiej, czego dowodem jest, że S. Immakulata Malinowska, jedna z sióstr zakonnych, kiedy cała rodzina cieszyła się z małej, ale jakże dającej duże nadzieje na poprawę zdrowia syna i usłyszała, że jest poprawa, zobaczyłam w jej oczach i zachowaniu nieznaną mi radość i doznałam uczucia, że to dla niej jest coś tak szczególnego, tak radosnego- nie umiem tego wyrazić w słowach. Tego się po prostu nie da opisać. Odczułam, że cieszy się tak samo jak ja i moja rodzina.

Siostra Immakulata Malinowska ze Zgromadzenia Sióstr dominikanek przyniosła mi obrazek Matki Kolumby Białeckiej, Założycielki Sióstr dominikanek, Sługi Bożej, gdzie na odwrocie była modlitwa wstawiennicza i prosiła, aby cała nasza rodzina razem z Siostrami modliła się do Boga i Matki Najświętszej za jej wstawiennictwem, co czynimy po dzień dzisiejszy, Wierzymy, że to jest cud, gdyż nasz syn Wituś jest normalny i całkowicie powraca do zdrowia.

Matka- Hans Zofia
Ojciec- Hans Tadeusz
Paulina Hans
Krzysztof Hans






W podziękowaniu M. Benek opisane są trzy łaski. Pierwsza dotyczy cudownego powrotu do zdrowia 2-letniego Piotrusia, któremu w ciężkim stanie, z beznadziejnymi wynikami, nie zdołano postawić diagnozy. Nagłej poprawie wyników badań mimo stosowanej penicyliny lekarz nie mógł uwierzyć.

Druga łaska dotyczy powrotu córki Iwony, która uciekła z domu. Modliły się o te łaski także siostry dominikanki w Calgary do swej Założycielki. Pisząca podziękowanie jest dogłębnie przekonana, że dzięki wstawiennictwu Sł. Bożej Matki Kolumby Białeckiej otrzymała wymienione łaski, a ponadto dar głębokiej wiary prowadzący do całkowitego oddania się Bogu.

Podziękowanie Małgorzaty Benek, Calgary 17.05.1990 r.

Calgary 17.05.1990

Postanowiłam opisać tych kilka dramatycznych tygodni w moim życiu, podczas których ja i moja rodzina została obdarzona nadzwyczajną opieką Marii Kolumby Białeckiej.

W poniedziałek Wielkanocny 1990 r. pojechałam do kościoła polskiego w Calgary na Mszę św. o godz. 10 rano. Zabrałam ze sobą troje młodszych dzieci i z bolejącym sercem modliłam się o zdrowie mojej najstarszej córki Iwony, która uciekła z domu przeszło miesiąc temu i nie dawała znaku życia.

W czasie Mszy św. mój najmłodszy synek, 2-letni Piotruś, marudził i pokładał się pokazując cały czas, że boli go głowa. Po przyjeździe do domu stwierdziłam, że ma spuchnięte gruczoły limfatyczne i dużą gorączkę. Po powrocie męża z pracy, pojechałam z Piotrusiem na pogotowie do dziecięcego szpitala. Miał gorączkę ponad 40 stopni, ogromnie spuchnięte gruczoły, zaczynał się dusić, dosłownie leciał przez ręce. Natychmiast zatrzymali go w szpitalu, zaaplikowali kroplówkę i rozpoczęli badania celem postawienia diagnozy. Ponieważ był już bliski uduszenia, podali mu środek na opuchliznę Hydrocortizon bezpośrednio przez kroplówkę do krwi. Stan Piotrusia utrzymywał się bez z mian przez 3 dni, a wyniki nie dawały żadnych konkretnych rezultatów. Lekarze powiedzieli mi wprost, że nie wiadomo co to jest, podejrzewali Mononukleozę, ale specjalny test okazał się negatywny. Modliłam się w tym czasie bezmyślnie klepiąc Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, niezdolna do głębszego skupienia się.

Po trzech dniach, bez żadnych lekarstw (oprócz Hydrocortizonu) stan Piotrusia zaczął się poprawiać i po 10 dniach wypuszczono go wychudzonego, osłabionego i bez diagnozy do domu. Po 4 dniach pobytu w domu Piotruś znów dostał bardzo wysokiej gorączki i zaczął tracić przytomność. Pojechałam z nim natychmiast do szpitala, gdzie umieszczono go na oddziale reanimacyjnym informując mnie, że stan jest beznadziejny. Oko miał bardzo spuchnięte, a obraz krwi i inne wyniki beznadziejne. Po dwóch dniach tej strasznej sytuacji poprosiliśmy siostry dominikanki o opiekę nad 4-letnią Grażynką, naszą córką, ponieważ nie wpuszczano jej na oddział reanimacyjny, a myśmy tam spędzali całe dnie. Trzeciego dnia choroby Piotrusia, przyprowadziłam Grażynkę wcześnie rano do przedszkola Sióstr dominikanek. Tam z płaczem opowiedziałam Siostrom o chorobie Piotrusia i o mojej najstarszej córce Iwonie. Siostry pocieszyły mnie i oznajmiły, że rozpoczną modlitwę w intencji Piotrusia do Służebnicy Bożej Matki Marii Kolumby Białeckiej. Pojechałam do szpitala i przy łóżeczku Piotrusia własnymi słowami modliłam się do Matki Kolumby. Po południu odebrałam Grażynkę z przedszkola Sióstr dominikanek i po powrocie do domu czułam nieodpartą i niezwykłą chęć do modlitwy. Odszukałam małe zdjęcie Matki Kolumby, które kiedyś wzięłam z kościoła i zaczęłam się gorąco do niej modlić.

W tym czasie mąż mój był u Piotrusia w szpitalu, wieczorem zadzwonił do mnie i głosem pełnym nadziei powiedział mi, że Piotrusiowi gorączka zaczęła spadać. Czułam i wiem to na pewno, że stało się to za sprawą Matki Kolumby. Ośmielona i pełna nadziei zaczęłam modlić się za Iwonkę, oddając ją pod opiekę Matki Najświętszej za pośrednictwem Matki Kolumby. W czasie tej modlitwy uczułam taką lekkość w sercu, taki spokój, a równocześnie wielka błogość i cudowne uczucie głębokiej wiary, że cokolwiek Bóg przygotuje dla mnie i dla mojej rodziny, przyjmę całym sercem. Tej nocy, pierwszy raz od miesiąca spałam mocno i spokojnie. Siostry dominikanki nadal modliły się w intencji Piotrusia do Matki Kolumby i stan jego zdrowia poprawiał się, chociaż nadal nie było wiadomo, co właściwe mu dolega. Jedyne lekarstwo jakie dostawał to penicylina i wyniki jego poprawiły się tak, że lekarz nie mógł uwierzyć. Słyszałam na własne uszy jak powiedział do pielęgniarki, że to jest niemożliwe i zarządził nowe badania, które wykazały te same pomyślne wyniki.

W czwartek przyszła do szpitala nasza córka Iwona i z płaczem pytała się, czy może wrócić do domu. Oczywiście, odpowiedziałam, że tak i umówiłyśmy się, że w piątek Iwonka wybierze się do ojca do pracy porozmawiać- był to jej własny pomysł.

Byłam przepełniona nadzieją i dziękowałam Matce Kolumbie całym sercem. W piątek po południu poszłam odebrać Grażynkę z przedszkola Sióstr dominikanek. Spotkałam tam matkę Przełożoną, która powiedziała mi, że czekała na mnie, gdyż miała sen o Iwonce, o którym chciała mi opowiedzieć. Sen ten matka Przełożona miała z czwartku na piątek i nic nie wiedziała, że Iwonka była u mnie w czwartek, a w piątek u ojca. W śnie tym matka Przełożona wróciła do swojej rodzinnej miejscowości, gdzie w kościele zobaczyła bardzo gorąco modlącą się Iwonkę. Iwonka modliła się przed obrazem Matki Boskiej bardzo piękną modlitwą, w czasie której Iwonka dotykała głową piersi, jakby oddając się cała Matce Najświętszej. Gdy matka Przełożona mi to opowiedziała, ugięły mi się nogi i zrozumiałam, że doznałam nadzwyczajnej łaski. Matka Kolumba wysłuchała mojej gorącej prośby i modlitw sióstr i zaopiekowała się Iwonką sprowadzając ją do domu i przywracając zdrowie Piotrusiowi. Za jej przyczyną otworzyło się moje serce i wypełniło wiarą i bezgranicznym oddaniem się Bogu. Czuję się spokojna i szczęśliwa i jakoś dziwnie pewna, bo wiem, że Bóg jest i kocha.

Wiem, że wszystko to, co się stało, wydarzyło się za przyczyną Matki Kolumby i chciałabym to pięknymi słowami przelać na papier, ale nie mam słów na to, co czuję moje serce. Modlę się i proszę, aby Bóg wysłuchał próśb Sióstr dominikanek i mojej, i aby Kościół ogłosił Matkę Marię Kolumbę Białecką osobą świętą.

Z Bogiem Małgorzata Benek

W górę